Wspólnie redagowaliśmy opowiadanie – każda klasa pisała przynajmniej jeden akapit (kilka zdań) logicznie połączony z pozostałymi - przy czym zachowywaliśmy ciągłość opowieści.
My byliśmy szkołą rozpoczynającą historię, którą zatytułowaliśmy "Otchłań Kropki".
Oto jej fragment:
"Na końcu zdania samotnie żyła Kropka. Od zawsze fascynował ją koniec zdania, nazywany przez wszystkich ,,Otchłanią". Pragnęła poznać wieczną tajemnicę. Nie namyślając się długo, ruszyła w podróż.
*****

Nagle Kropka  zatrzymała się. Napotkała coś, co ją przeraziło. Było to przeniesienie dalszej części zdania. Myślnik znajdował się daleko. Rozpędzając się, skoczyła! Przytrzymywała się jedną ręką, bo drugą trzymała swój tobołek. Ręka powoli jej się ześlizgiwała. Użyła całej swojej siły, aby dotrzeć do celu i wdrapać się na górę. Zmęczona, posiniaczona znalazła się na szczycie.

Dalsza droga wydawała się niezbyt wymagająca. Kroczyła powoli, napawając się widokami. Widziała już koniec drogi, co dodawało jej sił.  Wtem pojawił się przecinek,  trzymając coś ostrego w dłoni. Była to ułamana litera. Rozpoczęła się walka, kto pierwszy dotrze do końca. Przecinek zadał cios pierwszy.  Kropka nie dawała rady, brakowało jej tchu, lecz nie poddawała się.   Kto wygra pojedynek, a kto trafi do otchłani końca zdania?"

Oprowadzaliśmy po naszym mieście wraz z Kropką.

 Kropka => dziewczynka (długie blond włosy, niebieskie oczy, mały nos, krótkie nóżki). 

Redagowaliśmy przepisy do "Książki kucharskiej". Uczniowie redagowali przepis kulinarny potrawy przygotowanej z „kółek" – produkty naturalnie okrągłe + takie, którym można nadać ten kształt (schemat minimum: nazwa potrawy, składniki, narzędzia, sposób przygotowania). 

Przepis na owocowe koła na białej chmurce

przypadł do gustu uczestnikom projektu.

Odkryliśmy, że każdy z nas jest twórczy, a takie dni jak Międzynarodowy Dzień Kropki pomagają odkrywać potencjał, jaki tkwi w człowieku. 
Razem działaliśmy, bawiliśmy się i uczyliśmy się. 
Pokazaliśmy, że nowe technologie nie są nam obce, ale potrafimy też działać w oparciu o tradycyjne formy i metody pracy.

Wioletta Rafałowicz